BENTUK-BENTUK SYAFAAT NABI S.A.W

Bentuk syafaat PERTAMA (dan terbesar) :

Adalah syafaat yang melepaskan seluruh makhluk daripada seksaan zahir dan batin sementara menunggu bermula proses perhitungan (hisab). Iaitu apabila seluruh makhluk, termasuk para nabi dan rasul, tidak ada yang berani meminta agar Allah S.W.T memulakan hisab. Akhirnya, Rasulullah S.A.W. mendatangi Arasy, lalu bersujud memuji Allah S.W.T dengan pelbagai pujian yang sangat indah. Allah lalu berkenan mengabulkan permintaan Baginda untuk memulakan hisab.

Dalam Sahih al-Bukhari daripada Ibn Umar katanya: “Pada hari kiamat nanti, seluruh manusia berlutut. Setiap  umat datang kepada nabinya dan berkata: ‘Wahai tuan, berikanlah syafaat.’ Mereka terus mendatangi satu persatu nabi sehingga berakhir kepada Muhammad S.A.W..  Maka pada hari itulah Allah menempatkan Baginda S.A.W. di maqam yang terpuji (al-Maqam al-Mahmud).”

Bentuk syafaat KEDUA :

Ialah syafaat Rasulullah S.A.W. untuk orang yang pahala mereka sama berat dengan dosa mereka, maka mereka diperkenankan untuk masuk syurga.

Bentuk syafaat KETIGA :

Ialah syafaat Baginda untuk orang yang telah diperintahkan untuk masuk neraka, agar dibatalkan perintah itu. Kedua-dua bentuk syafaat ini terdapat dalam sebuah hadis riwayat al-Hafiz Ibn Abi Dunya dalam kitab al-Ahwal daripada Ibn Abbas, Rasulullah S.A.W. bersabda yang bermaksud : “Pada hari kiamat, Allah meletakkan mimbar daripada emas untuk para nabi, mereka lalu duduk di atasnya. Tempat dudukku tetap kosong, tidak aku tempati. Sebab aku terus berdiri di hadapan Allah S.W.T untuk membela umatku. Aku sangat takut diperintahkan masuk ke syurga dan meninggalkan mereka di belakangku.

            “Aku berkata : ‘Ya Tuhan, umatku, umatku.’ Allah berfirman : ‘Wahai Muhammad, apa yang engkau ingin agar Aku lakukan bagi umatmu?’ Baginda menjawab : ‘Percepatkan hisab mereka.’

            “Umatku lalu dipanggil untuk menjalani hisab. Sebahagian mereka masuk ke dalam syurga dengan rahmat Allah, dan sebahagian yang lain masuk syurga dengan syafaat ku. Aku terus memberikan syafaat sehingga diserahkan kepadaku lembaran nama-nama orang yang ditetapkan masuk neraka. Malaikat Malik, penjaga neraka, berkata kepadaku : ‘Wahai Muhammad, engkau tidak meninggalkan sedikit pun kemurkaan Tuhanmu menyentuh umatmu!’”

Bentuk syafaat KEEMPAT :

Syafaat Baginda untuk meninggikan darjat ahli syurga meskipun amalan mereka tidak mencukupi untuk memperoleh darjat tersebut. Dalil syafaat ini adalah hadis Muslim daripada Abu Musa al-Asy’ari. Bapa saudara Abu Musa yang bernama Abu ‘Amir dalam peperangan Awtas. Apabila Rasulullah S.W.T mendengar berita kematiannya, Baginda berwuduk lalu berdoa sambil mengangkat kedua-dua tangannya : “Ya Allah, ampunilah Abu ‘Amir. Dan tinggikanlah kedudukannya pada hari kiamat nanti atas kebanyakkan makhluk-Mu.”

Bentuk syafaat KELIMA :

Iaitu syafaat Baginda untuk memasukkan orang tertentu ke dalam syurga tanpa hisab. Dalam Musnad Imam Ahmad, Abu Hurairah meriwayatkan sabda Nabi S.A.W. yang bermaksud : “Aku meminta kepada Allah, lalu Allah berjanji akan memasukkan 70 ribu umatku ke dalam syurga tanpa hisab. Wajah mereka seperti bulan purnama. Aku meminta agar ditambahkan bilangan ini, maka Allah menambahkan bersama setiap seribu orang, 70 ribu orang.”

Bentuk syafaat KEENAM :

Iaitu syafaat Baginda untuk meringankan seksaan yang diterima Abu Talib di dalam neraka. Beliau adalah bapa saudara Nabi S.A.W. yang gigih membela Baginda, namun meninggal dunia tanpa mengucapkan syahadat. Beliau wafat dalam keadaan memegang agama Abdul Muttalib, iaitu agama jahiliah. Kisah kematian Abu Talib ini terdapat dalam Sahih Al-Bukhari dan Muslim.

            Untuk menghargai  jasa-jasanya kepada Rasulullah S.A.W., Baginda berdoa agar beliau dijadikan ahli neraka yang paling ringan seksaannya. Abu Said al-Khudri meriwayatkan sabda Nabi S.A.W. yang bermaksud : “Mudah-mudahan syafaat ku akan berguna untuk Abu Talib pada hari kiamat. Ia akan diletakkan pada api setinggi kakinya, lalu otaknya mendidih kerana panasnya.” (Riwayat al-Bukhari dan Muslim)

Bentuk syafaat KETUJUH :

Iaitu syafaat Baginda untuk memasukkan seluruh ahli syurga ke dalam syurga. Syafaat ini disebut  dalam sebuah hadis panjang yang diriwayatkan oleh Imam al-Tabarani dalam kitab al-Mutawalat  daripada Abu Hurairah. Nabi S.A.W. bersabda yang bermaksud : “Maka apabila ahli syurga mendatangi syurga, mereka tertanya-tanya : ‘Siapakah yang akan memberikan syafaat agar kita diperkenankan masuk syurga?’ Mereka lalu datang kepada Muhammad S.A.W., Baginda lalu sujud kepada Allah S.W.T.

            “Allah bertanya : ‘Apa yang engkau inginkan?’ Baginda menjawab : ‘Engkau menjanjikan aku syafaat. Maka terimalah syafaatku untuk memperkenankan ahli syurga memasuki syurga.’ Allah menjawab : ‘Aku perkenankan syafaat mu, dan Aku izinkan mereka memasuki syurga.’”

Bentuk syafaat KELAPAN :

Iaitu syafaat Baginda untuk mengeluarkan para pelaku dosa besar dari neraka. Hadis-hadis berkaitan dengan bentuk syafaat ini sangat banyak dan mencapai darjat mutawatir. Satu persatu umat Rasulullah S.A.W. dikeluarkan daripada neraka sesuai dengan kadar tauhid yang terdapat dalam hati mereka. Semakin besar keimanan mereka, semakin cepat mereka dikeluarkan.

            Dan orang yang terakhir keluar ialah orang yang hanya memiliki iman hanya sebesar biji sawi sahaja. Mereka adalah orang yang terlalu banyak melakukan dosa besar walaupun status mereka adalah Muslim. Berkenaan dengan syafaat ini, Abu Daud dan al-Tirmizi meriwayatkan daripada Anas bin Malik, sabda Nabi S.A.W. yang bermaksud : “Syafaatku disiapkan untuk pelaku dosa-dosa besar daripada umatku.”

[SUMBER RUJUKAN: Majalah SOLUSI Isu.26 –Umar M Noor]

Bersabda Rasulullah S.A.W. yang bermaksud : “Orang yang paling dekat denganku pada hari kiamat nanti adalah orang yang paling banyak berselawat kepadaku.”

(Riwayat al-Tirmidzi daripada Ibn Mas’ud)

Wallahu a’lam~